تغذیه این شانه دار از لارو تازه هچ شده موجودات آبزی و پلانکتون ها اساسی ترین مشکلی است که به وسیله این مهاجمین به وجود می آید. از دیگر مشکلات به وجود آمده توسط این آبزی این است که پس از مرگ آنها چه به وسیله دخالت انسان و چه به طور طبیعی، به صورت لایه ای در کف استخر ته نشین شده و باعث افزایش بار آلی بستر استخر می گردند که مدیرت مطلوب آن ضروری است. به همین دلیل با توجه به راهکارهای کنترلی مختلف موجود از جمله حذف بیولوژیکی ( از بین رفتن توسط شکارگر طبیعی از جمله بعضی از ماهیان و لاک پشت دریایی) ، حذف شیمیایی (استفاده از سرکه، ساپونین و اسید استیک) و حذف مکانیکی، پیشنهاد و راهکار کوتاه مدت اضطراری، استفاده از روش های مکانیکی شامل 1) اصلاح سیستم در آب ورودی و 2) پاک سازی و جمع آوری مکانیکی ارائه گردید. بدین منظور با توجه به شدت جریان آب ورودی پیشنهاد گردید از توری های چند لایه با فاصله در آب ورودی مزرعه و کانال ابرسان استخر استفاده گردد و راهکار تولید متوالی حباب عمود بر مسیر حرکت آب قبل از دریچه ورودی استخر به صورت یک سد دفاعی در مقابل ورود این آبزیان توصیه گردید. همچنین با توجه به واکنش این آبزی به نور و زندگی در لایه های بالایی آب، استفاده از ایجاد نور مصنوعی در هنگام شب باعث تجمع این آبزیان به صورت متمرکز می شود که با استفاده از تورهایی با چشمه مناسب که باعث صید شدن پست لاروهای میگو نشود براحتی می توان انها را جمع آوری کرد.
اینکه این آبزی برای بچه میگوی ذخیره سازی شده در استخر مشکل ساز است یا نه؟ بر اساس مرور منابع و مصاحبه با چندین بیولوژیست صاحب نظر نتیجه گیری این بود که برای پست لارو 12 روزه( PL 12 ) و بزرگتر از ان نمی تواند مشکل ساز باشد چون شنای فعال دارند و از دسترس ژله ماهی خارج می شوند.